Chili (26)

Het weekje in Nederland was heerlijk en het Chilifeestje was gezellig maar de tijd is wel omgevlogen. Met gemengde gevoelens verlieten we Nederland en voor we het wisten vlogen we weer naar Chili. Toen we aankwamen was het gelukkig heerlijk weer. Zo konden we in de tuin een beetje bijkomen van die lange reis. Maandag moesten de kinderen alweer naar school en dat ging voortreffelijk, ze pasten zich hier meteen weer aan.
Op woensdag hadden we alweer onze eerste festiviteit: de dieciocho-picknick met de klas van Guus en alle andere pre-kinder klassen. In de buurt van school, ergens op een veldje (wel bezit van school), hadden we een typisch Chileens feestje: tussen de loslopende paarden een broodje eten, vliegeren, Chileense liedjes zingen en genieten van het prachtige Andesgebergte.
Donderdag was Guus en Boudiedag. Guus werd vier vandaag! Hij kreeg zijn cadeautjes van ons en vierde een klein feestje op school en de grootste verrassing voor hem was: de komst van Boudie. Joehoe... het gezin is weer compleet. Heerlijk om het dier hier door de tuin te zien struinen (niet zo fijn waren de zwarte pootjes op de witte kussens, maar ja). Iedereen is toch weer gelukkig! (Alhoewel ik heb Auria nog niet gesproken over Boud.)
Vrijdagavond had Wies een feestje (ergens aan de presidente Riesco) bij een meisje uit haar klas. En het is heel gek, maar als ik zo 's avonds door Santiago rijd, heb ik een beetje het gevoel dat het allemaal niet echt is omdat het zo vreemd is om de ene week door Den Hoorn e.o. te kachelen en de week daarna door deze miljoenenstad.
Zaterdag vierden we Fiesta Huasa (onafhankelijkheidsdag 18 september) op school. Weer aten we empanadas, zagen we de cueca en heel veel paarden en honden. De kinderen deden wat kermisachtige spelletjes en wij probeerden krampachtig om warm te blijven want het was werkelijk ijskoud!
Zondag reden we richting de bergen om te gaan skien. Het is eigenlijk zo gemakkelijk vanaf hier: je rijdt vlakbij ons huis al de bergweg op. Andere Nederlanders hadden ons al verteld dat het supermakkelijk was en dat de wegen altijd heel goed begaanbaar zijn. Nou hadden wij natuurlijk weer (dat hebben wij altijd met sneeuw) een besneeuwde weg en moesten we met sneeuwkettingen rijden. Gelukkig staan er hier overal mannetjes langs de weg die voor 5.000 pesos (is ongeveer 6,50 euro) het vuile werk doen. Na anderhalf uur rijden waren we boven en (dat kwam ook weer een beetje over als een droom) zaten we in een heus ski-oord. We genoten er van de sneeuw en de warme crepes. Ongelofelijk, zo dichtbij...