Chili (17)

Vandaag zijn Richard en ik naar de Nederlandse ambassade geweest. Het was dichtbij dus we gingen te voet. We vonden het leuk om even te zien waar het kantoor zich bevond en je weet nooit of je de ambassade ooit nog eens nodig hebt. Nu waren in Maleisie ook al bij de ambassade geweest, dus we waren een beetje voorbereid.
Aan het loket (helemaal afgesloten met een glasplaat en de dame sprak door een microfoon?) vermeldden we dat we kwamen om ons te registreren omdat we in Chili zijn komen wonen. De eerste reactie van de medewerkster was: "Dat kan ook via internet" met andere woorden: "Wat komen jullie hier doen?"
Toen we de formulieren ingevuld hadden en afgaven was de enige reactie: "Oke, bedankt!" Wederom verlieten we een ambassade met een katterig gevoel. Waarom kunnen ze niet gewoon zeggen: "Welkom" of "Heeft u een goede reis gehad?" Kijk, we verwachten al niet meer dat we een bos tulpen krijgen of dat ze spontaan de klompendans gaan demonstreren, maar dit is toch wel heel erg koeltjes. We waren al goed ingewerkt door de Maleise collega's, maar dit was wederom een kleine teleurstelling.
's Middags na schooltijd (van 16.30-19.30 uur) had Wies al haar eerste uitje met een aantal kinderen uit haar klas. Bij een klasgenoot thuis (Pedro, een Chileense jongen die 7 jaar in Wassenaar gewoond heeft) gingen ze pizza eten en een filmpje kijken. Toen we Wies hadden gebracht en naar huis reden, vonden we het even een heel raar idee: Drie weken geleden zaten we nog gewoon in Nederland, nu is ons kind al in huis bij een Chileense familie ergens in Santiago... Tja, het kan verkeren!