Chili (23)

De weken zitten vol; net zoals bij iedereen natuurlijk en als ik bedenk wat we allemaal doen in een week, word ik zelf een beetje nerveus. Dus: niet denken, maar doen... Deze week was voor mij de week van de koffie/kennismaking: op de dinsdagochtenden ben ik spontaan beland in een koffiegroepje dat is opgericht door de dames die hier vorig jaar voor het eerst waren (iemand uit Peru, uit Puerto Rico, uit De Filippijnen en Canada). Bij hen krijg ik de nodige informatie over de Spaanse taal en allerlei activiteiten. Dan word ik nog uitgenodigd bij diverse Nederlandse dames: deze week ben ik drie keer bij Lilian geweest. Haar man leidt hier de Rabobank (ook echt voor de boeren!) en ze wonen hier al zeven (oh oh!) jaar in een huis dat qua ruimte niet onderdoet voor een kasteel! Zaterdag hebben we daar echt Chileens (bbq) gegeten en de kinderen hebben er geweldig gespeeld (tuin= bijna formaat voetbalveld met goal, trampoline, schommels, een glijbaan, en een zwembad). Vrijdagochtend zat ik in een soort cursusgroepje voor nieuwe ouders bij de school. Zijn jullie al moe? Nou ik ga ermee stoppen hoor: te veel koffieverhalen.
Wies liep dinsdag een beetje te mopperen over school. Ze vond het te gemakkelijk ("niet challenging enough" zei die wijsneus). Dus Rich klom 's avonds niet in de pen maar in de computer en schreef school dat Wies misschien wel een niveau te laag zat (ze haalt ook alleen maar boven de 90%). En vrijdag kwam mevrouw naar buiten met een wel zeer triomfantelijk gezicht: ze mag een jaar hoger verder en gaat vanaf maandag naar HIGH SCHOOL. De school had haar te laag ingeschat, maakte excuses en vertelde haar dat ze debuut maakte bij Nido: er is nog nooit iemand zo snel een jaar omhoog gegaan. Zucht.
Over Guus, Tijn en Rich weinig nieuws: die gaan vrolijk (behalve Rich zo nu en dan die worstelt met de lokale mentaliteit) verder. Oh ja: Guus zei van de week wel: "Very Good Tijn".
Het huis is weer een ander verhaal: Rich werd woensdag gebeld door een Nederlandssprekende vrouw op zijn Chileense telefoon. Hij schrok gewoon dat hij ineens Nederlands door dat ding moest 'tetteren'. Het was de eigenaresse van het huis en ze kon echt niet voor vrijdag uit het huis en (bla bla bla, zeur zeur zeur) het ging echt niet lukken... Grrrrr... Volgende week vrijdag krijgt zij de sleutel van haar nieuwbouwhuis, maar daar gaan wij natuurlijk niet op wachten: een compromis-maandag gaan we er in! Punt uit! En geen Chileens geOH alstublieft.
We weten niet hoe lang deze dame hier al woont maar zij is bijzonder goed geintegreerd en dat vinden wij, Nederlanders, toch altijd een goed teken?